سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی در پنجمین برنامه «سوره تماشا» بیان کرد:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
سلام و بسیار سلام، درود و فراوان درود؛
در ماه رمضان انشاءالله انس ما با قرآن باشد.
مثنوی شریف، مثنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی، معروف به ملای رومی، یکی از گنجینههای فرهنگ بشری است. خوشبختانه مثنوی به زبان فارسی خلق شده و در طی تاریخ به این کتاب توجه جدی داشتیم؛ به تعبیر استاد دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، خداوند به زبان فارسی لطف و توجه ویژه داشته که مثنوی به زبان پارسی خلق شده است.
مثنوی در ساختار و در معنا بسیار تحت تأثیر قرآن است. شاید صدها جلسه لازم است تا درباره همین یک مفهوم در مثنوی سخن بگوییم و در همین فرصت کم میخواهم اشاره کنم که مولانا گاهی چقدر با توجه عین تعبیر قرآن را در مثنوی گنجانده است. مثلاً میگوید:
من طریق سعی میآرم به جا
«لیس للانسان إلا ما سعی»
و به راحتی یک مصرع شعرش را یک آیه قرآنی قرار داده و در جایی دیگر درباره انسان، خلقت او و طبقهبندی پدیدهها میگوید:
از جمادی مُردم و نامی شدم
وز نما مُردم ز حیوان سر زدم
مُردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم کی ز مُردن کم شدم
من بعد از اینکه انسان و آدمی شدم، نباید نگران باشم، زیرا مرحله بعد هم تعالی است و مولانا بسیار زیبا به آیات توجه میکند.
حمله دیگر بمیرم از بشر
تا بر آرم از ملایک بال و پر
از ملک هم بایدم جستن ز جو
«كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ»
او در این ابیات به آیهای از سوره مبارکه 88 قصص كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ اشاره کرده است.
بار دیگر از ملک قربان شوم
آنچه اندر وهم ناید آن شوم
پس عدم گردم عدم چون ارغنون
گویدم که إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
ملای روم جلالالدین محمد بلخی، شاعر بلندآوازه سده هفتم هجر، و نام جاویدان فرهنگ بشری.
به امید حق
یا علی مدد